نو بهار آمد و صحرا و دمن رنگین شد                  گل ببار آمد و سیمای چمن آذین شد

صبح چون روضه رضوان و هوا بوی بهشت          باغ از رایحه ی شکوفه عطر آگین شد

روز از نکهت گلها و شب از بوی شمال                مشک آزرده کند، عود بسی شرمین شد. 

گاه باران زند و گاه جهد برق و صدا                      دم دیگر ز بر شید زمین زرین شد

فرصتی نیست که کس حظ برد از شمع و چراغ        ماه اگر جلوه کند، شام سیه سیمین شد

بلبل از هجر گل آمد به کنار و خلوت                     گل پر از خنده مستانه که یارش این شد

دیدن یار به خوش رویی و با حمد خدا                   شکر یزدان که سلام من و تو آیین شد.